Junior

3 jaar geleden op 22 augustus 2010 kwam jij bij ons in huis nadat je vorige bazinnetje helaas was komen te overlijden. Annie had ook een goed hart want zij heeft jou in 2008 geadopteerd uit het dierenasiel Sint-Truiden.
Voor ons was het weer wennen omdat we jaren geen hond meer hadden gehad. Toch was jij al gelijk thuis bij ons, mede door de liefdevolle opvang van Anja. Maar ook de bezoeken van Annie’s kinderen (Foenda & Onno) hebben bijgedragen aan een goede overgang.

De eerste maand sliep je onder op de bank, echter na die maand miste jij ons ook s’nachts. Jou pogingen om aandacht hadden sucses en met de blik van je ogen heb je het bereikt om vanaf toen de nachten boven te mogen slapen. Naast het bed en aan de zijde van Anja, daar was jou nieuwe slaapplaats voor de toekomst verzekerd.
Bij Oma & Opa waar je overdag veel was, ook daar had je het naar je zin. Jouw plaats op de bank naast Opa was je tweede slaapplek geworden. De snacks die Oma s’middags voor je maakte gingen erin als kool. Voor hun beide is jouw gemis erg groot want ook zij hadden je graag in huis.
Aan verzorging had je het goed. Met Ger in de middag & avonduren wandelen. Voor jou alsook voor Ger een genot. Wederom de blik van je ogen bepaalde soms de richting die jij wilde nemen. We hadden onze vaste route’s waar wij alleen met regen vanaf weken want met water, daar had jij niets mee.
Met andere honden had je altijd ruzie. Tenminste zo leek het gezien jouw reactie naar hun. Misschien omdat het vertrouwen in jou soortgenoten er niet meer was, of alleen maar voor hun aandacht, omdat je een Sharpei bent? Wie zal het zeggen. Maar wel een hond met karakter en een wederzijds respect!

Als jij met je staart ophoog liep in een krul, dat was een teken dat je fit was. Jouw eetlust van de laatste maanden deed ons goed. Gelukkig heb je daar nog volop van kunnen genieten. Op het stoepje zitten met Rhandy & Ger aan de voorkant van het huis, daar hield je van. Vanuit daar had je de blik en het overzicht en kon je de thuiskomst van Anja afwachten. Met die thuiskomst en het zien van Anja kwamen jouw emoties los, dan was je niet meer te houden. Anja was jouw baken, haar een ogenblik niet zien maakte jou onrustig.

In Januari van het komende jaar had je 11 jaar moeten worden, ... het heeft niet zo mogen zijn. De tijd die wij samen met jouw mochten doorbrengen was te kort. Hadden wij mekaar maar veel eerder leren kennen.
De behandelingen alsmede de goede omgang van en met Diererarts Rutger Horsch en waar jij gelukkig een goede klik mee had, gaven ons vertrouwen. Zijn pogingen om jou er weer bovenop te helpen hebben bijgedragen dat de laatste weken gelukkig goede weken voor je waren. Helaas heeft de laatste behandeling niet meer mogen aanslaan. Wij hebben jouw verder lijden en pijn willen besparen.
Junior, .......rust zacht mijn vriend.

Het is stil in huis.
Jij bent er niet meer.
Junior, wij missen jouw.

Anja, Ger, Rhandy, Opa & Oma