Hallo,
Filou mijn kleine meid, ik zag je lief snuitje en ik wist: jij hoorde thuis bij mij. Je kreeg een plaatsje bij je broer en je grote zus. Je grote broer was je dikke vriend, jullie waren onafscheidelijk. Samen met je zus heb je regelmatig kattenkwaad uitgehaald. Ook al was je jonger, jij was het die altijd kwam zeggen als 1 van de eetbakjes niet meer genoeg brokjes hadden, jij bemoederde je zus altijd. Het is stil zonder jouw gemiauw, want jij kwam elke dag klokslag half 5 zeggen dat het tijd was om je vleesje te geven en de broers hun boterhammen te maken. Je zat ook graag buiten maar dit kon eerst niet tot we 2 jaar geleden verhuisd zijn toen waren jij en broer zo gelukkig dat jullie eindelijk buiten konden. Ik ben blij dat ik jullie dit nog kunnen geven heb. Jullie waren van in het begin onafscheidelijk en ik denk dat jullie gewoon niet zonder elkaar wilden vertrekken. Je hebt de laatste week nog hard gevochten meisje maar ik zag dat je op was, je kwam niet meer knuffelen, je zonderde je zo af, maar voor etenstijd zorgde je nog steeds voor je broers en zus want hoe ziek je ook was iedereen moest van eten voorzien worden. Lieve meid zorg goed voor je broer hierboven en zoals ik je broer ook al gezegd heb: op een dag zijn we terug samen en kunnen we terug knuffelen en spelen. Dikke knuffel je mama.
Kenzo mijn lieve jongen, toen ik je zag was ik op slag verkocht. Ik zag je zo vanachter je mama met een klein hartje komen piepen, jij was het gewoon voor mij, jou ging ik meenemen. Ze zeggen altijd : een hond in het asiel red je, maar eigenlijk heb jij mij gered. Ik ging door een diep dal en jij hebt mij hieruit gehaald. Je bent nooit van mijn zijde geweken, het is leeg zonder jou langs mij in de zetel, van dag 1 heb je altijd je tegen mij genesteld waar ik ging ging jij. De laatste jaren heb je er een broertje bij gehad, die heeft je zoveel gepest en dit onderging jij allemaal, nooit heb je een vlieg kwaad gedaan, altijd was je even lief. Het is stil zonder jou, s’morgens je kwispelende staart die me tegemoet kwam, samen in de badkamer als ik mij klaarmaakte, samen eten maken, overal volgde je mij. Piet Piraat je laat een grote leegte achter maar ik weet dat je nu geen pijn meer hebt, je hebt me nog een dikke knuffel en een kopstootje gegeven en weg was je naar de regenboogbrug. Op een dag zullen we terug samen zijn en zullen we nooit meer gescheiden worden. Een deel van mijn hart ontbreekt,je was mijne boy, mijn oudste kind. Ik zeg niet vaarwel, ik zeg tot ziens. Zorg goed voor je zusje. Dikke knuffel je mama.
Onze Zenna,
Ze zat in het asiel, ze was zo mager, zo triest, zo bang,
Ik bracht haar mee,
We probeerden haar gelukkig te maken,
En het lukte, ze heeft hier jaren met en bij ons geleefd,
Altijd rustig,
Altijd tevreden,
Genieten heeft ze geleerd,
Ze genoot van haar thuis,
Ze genoot van eten,
Ze genoot super van de zon......
En wij, wij genoten van haar
Maar de laatste weken ging het niet goed,
Maar Toch was ze nog altijd tevreden,
Maar een bezoek aan de dierenarts....
Geen keuze, geen hoop....
Haar behoeden voor pijn kon maar op 1 manier
En zo moesten wij afscheid nemen van een heel speciale hond die ik zo erg mis,
Dankbaar dat we haar mochten kennen, dankbaar voor de mooie jaren met haar,
maar veel verdriet om het gemis, bedankt Zenna
Leonce
Beste dierenvrienden,
Wij zijn intens verdrietig te moeten meedelen dat gisteravond, onze grote held Yaro rustig is ingeslapen. Oorzaak hiervoor waren zijn falende nieren, waardoor hij geen eetlust meer had. Een poging van de dierenarts, afgelopen week om hier verandering in te brengen heeft helaas niet tot het gewenste resultaat geleid.
Yaro is in juli 2007 vanuit jullie bij ons komen wonen. Een groter geschenk hadden wij ons niet kunnen wensen! Hoewel zijn algehele gezondheid (luchtwegen / niesziekte) niet altijd stabiel was, hebben we gemerkt dat door het geven van zorg en liefde Yaro heel levenslustig bleek. In retour heeft hij ons heel veel liefde en aandacht gegeven. Mooie herinneringen blijven en zijn een troost voor de leegte die er op dit moment is.
Groet, Louk Thomassen / Menno Slabbers. Venlo - Nederland
Mijn Moniake, mijn Mamieke, 3 jaar geleden werd je mij aanbevolen. Je zat toen al 2 jaar in het asiel, niemand had interesse in jou omdat je agressief zou zijn (bijten en krabben).
Ik nam je mee, op hoop van zegen. En je bloeide open, er was geen sprake meer van bijten en krabben, alleen in het begin.
Je was al op leeftijd toen je bij mij kwam wonen (schatting 7 jaar) en ik nam me voor de laatste jaren van je leven zo comfortabel mogelijk te maken.
Het werden 3 gelukkige jaren, al dacht ik dat het nog meer jaren zouden zijn.
Je was een zeer discrete kat, een echte schootkat. Je kloeg nooit, je was alleen agressief tegenover andere katten die in jouw territorium kwamen (“waar is de rosse?”).
De laatste maanden was je van een goed gezette poes veranderd in een slanke dame. Blijkbaar was er iets fout. De dierenarts dacht eerst dat het door een ontsteking in de keel was dat je minder at.
Tot deze woensdag. Je at en dronk helemaal niets meer en zelfs op mijn schoot komen zitten ging niet meer.
Donderdag naar de dierenarts, nachtje in de ziekenboeg en vrijdagavond de diagnose : nierfalen en pancreasontsteking. Hopeloos dus.
Ik heb je dan maar laten gaan, naar het kattenparadijs, samen met Dinake (mijn vorige kat, overleden in 2011) en alle andere katten.
Je bent vroeger dan verwacht heengegaan, maar ik troost me bij de gedachte dat de laatste 3 jaren bij mij waarschijnlijk de beste waren (je was namelijk als vondeling binnengebracht in het asiel) en dat je in alle rust bent heengegaan.
Het ga je goed in het kattenparadijs, Mamieke, ik zal je missen.
Je mama, Pascale Caudry
